BEHROUZ MEHRI

Photographer

Bio | Gallery | Publication | Portfolio | Blog | Contact
Loneliness with Heroin
Description in English
متن به فارسی

Karachi - July 2011
Pakistan has been plagued in a never-ending story of heroin abuse. Pakistan, literary meaning the land of Pure, has long borders with the world’s number one narcotics drugs producing nation of Afghanistan, thus making it the easiest target route path to naturally bring the material in the poverty-stricken nation that struggling with its own domestic political issues.
Addiction to heroin is more common among the poor, though it’s not that easy to have a clear figures of wealthy Pakistani addicts.
Skandar, Kanti, Zahir, Maqsood and the other addicts inject the drug the syringes that have been used several times to get rid of their troubled life but they can never get rid of heroin.
They drop-in at the House of Hope centre every day to get new syringes. Take a nap in a room and light a cigarette. Edhi is a centre that provides more facilities for the heroin addicts as they can get food and a place to stay at nights even though they all sleep in a big room but at least they can take a shower and wash their cloths during their stay. “House of hope” and “Edhi Home” are NGOs to treat and help heroin addicts in the metropolitan city of Karachi. Heroin is a repetitive sad story in a country that is a safer place for Islamic extremists who have gained the power to threat the world.
تنهایی با هرویین
کراچی - مرداد ۱۳۹۰
هرویین داستان بی پایانی است که گریبان مردم پاکستان را هم گرفته است. کشوری که در همسایه گی افغانستان به آسانی پذیرای مواد مخدر از مرزهای جنوب شرقی خود است و کارگاه های کوچک در شهرهای مرزی مشغول تولید هرویین هستند . اعتیاد به هرویین در پاکستان در اقشار کم درآمد جامعه بیشتر دیده می شود, البته از معتادان مرفه به راحتی نمی توان آماری گرفت. اسکندر, کانتی, محمد, ظاهر, مقصود و دیگران سوزن های چند بار مصرف شده را در بدن خود می کنند تا چند ساعتی از مشکلات زندگی رها شوند اما هرویین رهایشان نمی کند. هر روز سری به "خانه ی امید" می زنند تا سرنگ جدید بگیرند و ساعتی در اتاق استراحت این مرکز درمانی بخوابند. کیسه های پر از چیزهایی که از میان زباله جمع کرده اند را در گوشه ای از اتاق رها می کنند و سیگاری روشن می کنند و دراز می کشند تا حداقل برای ساعتی زیر یک سقف بخوابند. خانه ی امید که در و دیوار آن پر است از جملات امید بخش و حدیث های مذهبی بخشی از کمک سازمان های غیردولتی برای درمان بیماران اعتیاد است. بابر که دستش تا آرنج زخم است و پوستش کاملا رفته, دستش را پانسمان می کند به امید بهبودی اما برای خیابان گردها و کارتن خواب ها بهبودی با پانسمان حاصل نمی شود. ادهی مرکزی است که امکانات بیشتری در اختیار معتادان به هرویین می گذارد و به آن ها برای مدت بیشتری جا و غذا می دهد. اگر چه همه گی در اتاقی بزرگ در کنار هم زندگی را به سر می کنند اما حداقل جایی برای استراحت و استحمام و شستن لباس هایشان دارند. این ها مردمان فقیر و کم درآمد جامعه ی 170 میلیونی پاکستان هستند, کشوری که مردمش همواره با فقر دست و پنجه نرم می کند در حالی که سال هاست درگیر مشکلات داخلی سیاسی بین سردمداران است و از سوی دیگر محلی برای رشد و قدرت گرفتن تروریسم افراط گرایان مذهبی است. هرویین در این جا یک داستان تکراری اما دردناک است.

See Photos

© copyright 2008. [ Powered By : PersianTools]